Znajdź zawartość

No to głosujemy jak za starych dobrych czasów ankieta przed wyborami na PPC :) edit: wyniki 1. GRZEGORZ BRAUN DATA I MIEJSCE URODZENIA: 11 MARCA 1967, TORUŃ WYKSZTAŁCENIE: WYŻSZE W ZAKRESIE FILOLOGII POLSKIEJ ZAWÓD: REŻYSER I PUBLICYSTA PARTIA: BEZPARTYJNY STRONA INTERNETOWA: GRZEGORZBRAUN2015.PL Grzegorz Braun – polski reżyser, nauczyciel akademicki, scenarzysta i publicysta, twórca filmów dokumentalnych. Od 1987 współorganizował akcje Pomarańczowej Alternatywy, za co był poddawany represjom przez władze PRL. W 1988 i 1989 uczestniczył w protestach studenckich na Uniwersytecie Wrocławskim. Działał też w ruchu Solidarność Polsko-Czesko-Słowacka. Później był także publicystą m.in. „Opcji na Prawo” i Radia Wrocław. Do 2007 prowadził zajęcia z dziennikarstwa na Uniwersytecie Wrocławskim. Współpracuje z Organizacją Monarchistów Polskich (stowarzyszeniem o charakterze tradycjonalistycznym, legitymistycznym), dla której kilkakrotnie wygłaszał prelekcje ideowe podczas spotkań w Warszawie i Wrocławiu. Jest przeciwnikiem Unii Europejskiej, którą przyrównywał wielokrotnie do ZSRR, gdyż jak twierdzi, instytucja ta opiera się na podobnych wartościach, co imperium sowieckie. Wypowiada się również jako teoretyk, jego zdaniem pożądanych, zmian ustrojowych w Polsce, ewolucji od demokracji do monarchii. 29 maja 2010 Braun złożył skargę przeciw Polsce przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka, powołując się na artykuł 10 (prawo do wolności słowa) Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Postępowanie rozpoczęło się 14 marca 2013 i zakończyło się w listopadzie 2014 wyrokiem Trybunału stwierdzającym, że polskie postępowania sądowe bezspornie naruszyły wolność wypowiedzi i skazującym Polskę na wypłacenie odszkodowania i zadośćuczynienia Braunowi. W wyborach samorządowych w 2010 bez powodzenia kandydował do rady miasta Wrocławia z listy komitetu Polski Wrocław. 24 stycznia 2015 roku ogłosił decyzję o kandydowaniu na prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. 2. ANDRZEJ DUDA DATA I MIEJSCE URODZENIA: 16 MAJA 1972, KRAKÓW WYKSZTAŁCENIE: WYŻSZE PRAWNICZE ZAWÓD: POSEŁ DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO PARTIA: PRAWO I SPRAWIEDLIWOŚĆ STRONA INTERNETOWA: ANDRZEJDUDA.PL Andrzej Duda – polski prawnik, nauczyciel akademicki, od 2006 do 2007 podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości, były podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta Lecha Kaczyńskiego, były członek Trybunału Stanu, poseł na Sejm VII kadencji, deputowany do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji. W 1996 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W lutym 1997 rozpoczął pracę naukowo-dydaktyczną w Katedrze Postępowania Administracyjnego UJ. W październiku 2001 został zatrudniony w Katedrze Prawa Administracyjnego UJ. W styczniu 2005 uzyskał stopień naukowy doktora nauk prawnych (na podstawie rozprawy Interes prawny w polskim prawie administracyjnym). Po wyborach parlamentarnych w 2005 rozpoczął współpracę z Klubem Parlamentarnym Prawa i Sprawiedliwości. Jako doradca KP PiS uczestniczył w pracach komisji parlamentarnych (Sejmu i Senatu). Z dniem 1 sierpnia 2006 na wniosek ministra sprawiedliwości Zbigniewa Ziobry został powołany przez premiera na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości. W resorcie odpowiadał za legislację, współpracę międzynarodową i przebieg informatyzacji sądów i prokuratur. Z funkcji wiceministra został odwołany przez Jarosława Kaczyńskiego 15 listopada 2007 w związku z wyborem przez Sejm w skład Trybunału Stanu. 16 stycznia 2008 objął stanowisko podsekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta Lecha Kaczyńskiego. 5 lipca 2010, po wyborze Bronisława Komorowskiego na urząd Prezydenta RP, złożył dymisję z zajmowanego stanowiska, a dzień później został odwołany. W 2010 kandydował bez powodzenia z ramienia PiS na prezydenta Krakowa, uzyskał mandat radnego miasta. W 2011 wystąpił w filmie dokumentalnym o katastrofie smoleńskiej pt. Mgła. W wyborach parlamentarnych w 2011 z listy PiS został wybrany na posła VII kadencji w okręgu krakowskim, otrzymując 79 981 głosów. 27 listopada 2013 został rzecznikiem prasowym PiS, pełnił tę funkcję do 9 stycznia 2014. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 z ramienia PiS uzyskał mandat eurodeputowanego VIII kadencji, tym samym wygasł jego mandat do Sejmu RP. 6 grudnia 2014 rada polityczna PiS zatwierdziła jego kandydaturę jako przedstawiciela partii w wyborach prezydenckich w 2015. 3. ADAM JARUBAS DATA I MIEJSCE URODZENIA: 17 GRUDNIA 1974, BUSKO-ZDRÓJ WYKSZTAŁCENIE: WYŻSZY HISTORYCZNE ZAWÓD: WYŻSZY URZĘDNIK SAMORZĄDOWY PARTIA: POLSKIE STRONNICTWO LUDOWE STRONA INTERNETOWA: JARUBAS.PL Adam Jarubas – polski polityk, samorządowiec, od 2006 marszałek województwa świętokrzyskiego, wiceprezes Polskiego Stronnictwa Ludowego. Pochodzi z Błotnowoli, wsi w gminie Nowy Korczyn. Uukończył studia z zakresu historii na Akademii Świętokrzyskiej w Kielcach. W latach 2002–2004 pracował jako wicedyrektor oddziału regionalnego Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. W 2002 został radnym powiatu buskiego. Od 2004 do 2006 był wicedyrektorem Powiatowego Centrum Usług Medycznych w Kielcach. W 2006 został wybrany do sejmiku świętokrzyskiego a 27 listopada 2006 został zaprzysiężony na marszałka województwa. Należy do Polskiego Stronnictwa Ludowego, przewodniczy wojewódzkim strukturom tego ugrupowania. W 2010 uzyskał reelekcję w wyborach wojewódzkich i ponownie został marszałkiem. W 2014 po raz trzeci został wybrany do sejmiku, utrzymał także stanowisko marszałka. W wyborach parlamentarnych w 2011, startując z listy PSL w okręgu kieleckim, został wybrany do Sejmu. Po wyborach odmówił przyjęcia mandatu, wobec czego jego mandat wygasł. 17 listopada 2012 podczas kongresu PSL w Pruszkowie nowo wybrany prezes partii Janusz Piechociński zarekomendował jego kandydaturę na przewodniczącego rady naczelnej PSL. W głosowaniu Adam Jarubas przegrał z Jarosławem Kalinowskim. Dwa tygodnie później został jednym z wiceprezesów partii. 4. BRONISŁAW KOMOROWSKI DATA I MIEJSCE URODZENIA: 4 CZERWCA 1952, OBORNIKI ŚLĄSKIE WYKSZTAŁCENIE: WYŻSZE HISTORYCZNE ZAWÓD: PREZYDENT RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ PARTIA: BEZPARTYJNY POPARCIE: PLATFORMA OBYWATELSKA STRONA INTERNETOWA: POPIERAMKOMOROWSKIEGO.PL Bronisław Komorowski – polski polityk, z wykształcenia historyk. Od 6 sierpnia 2010 prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. W okresie PRL działacz opozycji demokratycznej. Poseł na Sejm I, II, III, IV, V i VI kadencji. Minister obrony narodowej w rządzie Jerzego Buzka, na początku lat 90. wiceminister w tym resorcie. Wicemarszałek Sejmu V kadencji z ramienia Platformy Obywatelskiej, w latach 2007–2010 marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej VI kadencji. Od 10 kwietnia 2010 do 8 lipca 2010 wykonywał tymczasowo obowiązki prezydenta RP. W 1979 znalazł się wśród założycieli wydawnictwa niezależnego Biblioteka Historyczna i Literacka, organizował biblioteki pism drugoobiegowych, a także manifestacje niepodległościowe. W 1980 został skazany razem z działaczami Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela na karę miesiąca aresztu za zorganizowanie w dniu 11 listopada 1979 manifestacji przed Grobem Nieznanego Żołnierza. W 1980 wstąpił do NSZZ „Solidarność”, organizował struktury związku w Regionie Mazowsze, pracował w Ośrodku Badań Społecznych NSZZ „Solidarność”. W 1981 był jednym z sygnatariuszy deklaracji założycielskiej Klubów Służby Niepodległości. W czasie stanu wojennego był internowany od grudnia 1981 do czerwca 1982 w Jaworzu; po zwolnieniu pracował jako nauczyciel w Niższym Seminarium Duchownym w Niepokalanowie, kontynuował działalność opozycyjną, m.in. był jednym z założycieli podziemnego pisma „ABC. Adriatyk, Bałtyk, Morze Czarne”. W latach 1989–1990 pełnił funkcję dyrektora gabinetu ministra Aleksandra Halla w Urzędzie Rady Ministrów, a w latach 1990–1993 (z przerwą w 1992) – cywilnego wiceministra obrony narodowej ds. wychowawczo-społecznych w rządach: Tadeusza Mazowieckiego, Jana Krzysztofa Bieleckiego i Hanny Suchockiej. W latach 90. związany był z Unią Demokratyczną, potem z Unią Wolności. Jako kandydat Unii Demokratycznej uzyskał mandat poselski w wyborach w 1991 i 1993. W 1997, pod koniec trwania II kadencji Sejmu, wraz z grupą działaczy UW pod kierownictwem Jana Rokity utworzył Koło Konserwatywno-Ludowe. W tym samym roku wraz z KKL przystąpił do nowo utworzonego Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego, które jednocześnie przystąpiło do Akcji Wyborczej Solidarność. W wyborach w 1997 zdobył mandat poselski jako kandydat AWS. W latach 1997–2000 przewodniczył sejmowej Komisji Obrony Narodowej, a w latach 2000–2001 był ministrem obrony narodowej w rządzie Jerzego Buzka. W 2001, jeszcze jako minister w mniejszościowym rządzie AWS, Komorowski wraz z częścią działaczy SKL związał się z Platformą Obywatelską. Z listy tego ugrupowania kandydował w wyborach do Sejmu IV kadencji. Uzyskał mandat poselski w okręgu warszawskim. Od 2001 był członkiem zarządu krajowego PO, a od 2006 wiceprzewodniczącym. W Sejmie IV kadencji był zastępcą przewodniczącego Komisji Obrony Narodowej i członkiem Komisji Spraw Zagranicznych. W wyborach do Sejmu V kadencji ponownie uzyskał mandat, tym razem w okręgu podwarszawskim. 26 października 2005 został wybrany na wicemarszałka Sejmu. 5 listopada 2007 na pierwszym posiedzeniu Sejmu RP VI kadencji Bronisław Komorowski został wybrany na Marszałka Sejmu. 8 lipca 2010, w związku z wyborem na urząd prezydenta RP, zrezygnował z tej funkcji i jednocześnie złożył mandat poselski. Pięcioletnia kadencja prezydencka Bronisława Komorowskiego rozpoczęła się 6 sierpnia 2010 z chwilą złożenia przysięgi przed Zgromadzeniem Narodowym. Przed złożeniem przysięgi zrezygnował z członkostwa w Platformie Obywatelskiej. Symboliczne przejęcie zwierzchnictwa nad Siłami Zbrojnymi odbyło się w dniu Święta Wojska Polskiego przed Grobem Nieznanego Żołnierza 15 sierpnia 2010. 5. JANUSZ KORWIN-MIKKE DATA I MIEJSCE URODZENIA: 27 PAŹDZIERNIKA 1942, WARSZAWA WYKSZTAŁCENIE: WYŻSZE FILOZOFICZNE ZAWÓD: POSEŁ DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO PARTIA: KONGRES NOWEJ PRAWICY STRONA INTERNETOWA: PREZYDENTKORWIN.PL Janusz Korwin-Mikke – polski publicysta i polityk. Założyciel i prezes ugrupowań politycznych: Unii Polityki Realnej, Wolności i Praworządności oraz Kongresu Nowej Prawicy. Poseł na Sejm I kadencji, deputowany do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji. W latach 1962–1982 należał do Stronnictwa Demokratycznego. W 1978 założył Oficynę Liberałów. Podczas I Krajowego Zjazdu Delegatów NSZZ „Solidarność”, który odbył się w 1981 w Gdańsku, skrytykował decyzje podjęte przez zjazd z powodu uchwalenia jednocześnie dwóch sprzecznych w jego ocenie programów gospodarczych. W 1981 opublikował swoje postulaty na XII Kongres Stronnictwa Demokratycznego w broszurze pt. Mała niebieska książeczka. Wezwał członków SD do odrzucenia ideologii PZPR i wprowadzenia w Polsce zasad wolnego rynku. Nowe władze SD nie podjęły żadnego z przedstawionych przez niego postulatów. W marcu 1982 został zatrzymany za kolportaż wydawnictw drugiego obiegu, a następnie internowany w Białołęce na okres od 9 kwietnia do 13 lipca 1982. Po zwolnieniu z internowania podpisał tzw. deklarację lojalności. W 1986 Janusz Korwin-Mikke rozpoczął wydawanie kwartalnika konserwatywno-liberalnego „Stańczyk”. W 1987 został koordynatorem nowo powstałego Ruchu Polityki Realnej (w 1989 przekształconego w Unię Polityki Realnej). W 1990 założył tygodnik „Najwyższy CZAS!”. W 1995 doszło do rozłamu w UPR, gdy grupa konserwatywnych działaczy skrytykowała Janusza Korwin-Mikkego za nieudzielenie poparcia Lechowi Wałęsie w drugie turze wyborów prezydenckich. Na zjeździe partii doprowadzili oni do usunięcia go z funkcji prezesa. Kiedy władze UPR nie zatwierdziły tego wyboru frakcja konserwatywna, postanowiła opuścić partię i powołać w styczniu 1996 nowe ugrupowanie pod nazwą Stronnictwo Polityki Realnej. Konserwatywno-Liberalną Partią UPR Janusz Korwin-Mikke kierował do 1997, kiedy to złożył rezygnację z funkcji prezesa, przyjmując odpowiedzialność za porażkę opartego na tym ugrupowania komitetu wyborczego w wyborach do Sejmu. W 1999 ponownie objął tę funkcję, ustępując tym razem ze stanowiska w 2002 po nieudanych dla UPR wyborach samorządowych. Janusz Korwin-Mikke był posłem na Sejm I kadencji. Trzyosobowe Koło Parlamentarne UPR w Sejmie przedłożyło kilkanaście projektów ustaw. Jedyną skuteczną inicjatywą parlamentarzystów UPR było przegłosowanie przez Sejm w dniu 28 maja 1992 uchwały lustracyjnej osób zajmujących wysokie stanowiska państwowe, skutkującą utworzeniem tzw. listy Macierewicza. Kandydował bez powodzenia w kolejnych wyborach parlamentarnych w 1993, 1997, 2001, 2005, 2007, 2011, w wyborach do PE w 2004 i 2009 oraz w wyborach samorządowych w 2006 i 2010 roku. Bezskutecznie ubiegał się także o stanowisko senatora w wyborach uzupełniających do Senatu (dwukrotnie). Czterokrotnie kandydował także na urząd prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. W 1995 i 2000 z ramienia UPR, w 2005 jako kandydat Platformy JKM z poparciem UPR, w 2010 jako kandydat partii Wolność i Praworządność. W drugiej turze wyborów w 2010 zasugerował poparcie Jarosława Kaczyńskiego. W 2014 kierowany przez niego KNP w wyborach do europarlamentu zajął 4. miejsce z wynikiem 7,15% głosów. Janusz Korwin-Mikke wywalczył jeden z czterech mandatów przypadających temu ugrupowaniu. 6. MARIAN KOWALSKI DATA I MIEJSCE URODZENIA: 15 SIERPNIA 1964, LUBLIN WYKSZTAŁCENIE: PODSTAWOWE ZAWÓD: OSOBA BEZROBOTNA PARTIA: RUCH NARODOWY STRONA INTERNETOWA: MARIANKOWALSKI.PL Marian Kowalski – przedsiębiorca, kulturysta, instruktor sportowy i ochroniarz. W 1993 roku wstąpił do Unii Polityki Realnej, w której działał przez kilkanaście lat. W połowie lat dziewięćdziesiątych założył Komitet Obrony Kupców i Rzemieślników, który wywalczył obniżkę opłat miejskich dla małych firm. W latach 2004-07 był ławnikiem sądu rejonowego w Lublinie. Po 10 kwietnia 2010 roku współorganizował lubelskie obchody upamiętniające katastrofę smoleńską. W tym samym roku związał się z Obozem Narodowo-Radykalnym, w który został rzecznikiem prasowym. Współorganizował Marsze Niepodległości. W latach 2006 i 2014 kandydował na prezydenta Lublina. Marian Kowalski jest wiceprezesem nowo powstałej partii Ruch Narodowy. W 2014 roku bez powodzenia kandydował w wyborach samorządowych na urząd prezydenta Lublina. 17 grudnia 2014 roku z ramienia tej partii został ogłoszony kandydatem na prezydenta RP. Wystartuje pod hasłem “Silny człowiek na trudne czasy”. 7. PAWEŁ KUKIZ DATA I MIEJSCE URODZENIA: 24 CZERWCA 1963, PACZKÓW WYKSZTAŁCENIE: ŚREDNIE ZAWÓD: MUZYK I PUBLICYSTA PARTIA: BEZPARTYJNY STRONA INTERNETOWA: KUKIZ.ORG Paweł Kukiz – polski wokalista, autor tekstów i piosenek, aktor i działacz społeczny. Były lider zespołu Piersi (1984–2013). Od 2009 jest redaktorem naczelnym portalu nieobecni.com.pl, poświęconego dokumentacji polskich cmentarzy za wschodnią granicą Polski, a także zabytkowych cmentarzy na Ziemiach Zachodnich (m.in. pożydowskich i poniemieckich), jak również wszystkich nekropolii, na których spoczywają Polacy. W 2009 podpisał apel o odwołanie wicemarszałka Sejmu Stefana Niesiołowskiego za słowa, że „zbrodnia katyńska nie jest ludobójstwem”. W czerwcu 2010 podpisał się pod apelem Fundacji Mamy i Taty „Cała Polska chroni dzieci”, protestującej przeciwko planowanej w lipcu w Warszawie europejskiej paradzie mniejszości seksualnych Europride. Sygnatariusze listu ostrzegali w nim, iż parada to pierwszy krok do adopcji dzieci przez homoseksualistów. Jest przeciwny aborcji. Na prośbę Powiernictwa Polskiego nagrał piosenkę „Heil Sztajnbach”. W 2010 i 2011 był członkiem komitetu poparcia dla Marsza Niepodległości, organizowanego corocznie 11 listopada w Narodowe Święto Niepodległości przez Młodzież Wszechpolską i Obóz Narodowo-Radykalny. Z komitetu poparcia marszu wystąpił w 2012 roku. We wrześniu 2012 zainicjował wraz z Ruchem Obywatelskim na rzecz JOW akcję Zmieleni.pl, domagając się wprowadzenia w wyborach do Sejmu 460 jednomandatowych okręgów wyborczych. W listopadzie 2014 z ramienia komitetu Bezpartyjni Samorządowcy został wybrany na radnego sejmiku województwa dolnośląskiego. 8. MAGDALENA OGÓREK DATA I MIEJSCE URODZENIA: 23 LUTEGO 1979, RYBNIK WYKSZTAŁCENIE: WYŻSZE HISTORYCZNE ZAWÓD: NAUCZYCIEL AKADEMICKI PARTIA: BEZPARTYJNA POPARCIE: SOJUSZ LEWICY DEMOKRATYCZNEJ STRONA INTERNETOWA: MAGDALENAOGOREK.EU Magdalena Ogórek – polska historyczka, doktor nauk humanistycznych. W 2002 ukończyła studia magisterskie na kierunku historii Uniwersytetu Opolskiego, w 2003 studia podyplomowe na kierunku Integracji Europejskiej na Uniwersytecie Warszawskim, a w 2005 studia tematyczne w European Institute of Public Administration w Maastricht. W 2009 na Uniwersytecie Opolskim uzyskała stopień naukowy doktora na podstawie pracy zatytułowanej Beginki i waldensi na Śląsku i Morawach do końca XIV wieku Wykładowczyni w Wyższej Szkole Cła i Logistyki w Warszawie, a następnie w Małopolskiej Szkole Wyższej im. J. Dietla w Krakowie. W latach 2002–2003 pracowała w Biurze Integracji Europejskiej w Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, w latach 2004–2005 w Centrum Informacji Rządowej Kancelarii Premiera, w 2004 jako specjalistka ds. integracji europejskiej w Departamencie Unii Europejskiej i Współpracy Narodowej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. W latach 2004–2006 była specjalistką w Departamencie Prasowym MSWiA, natomiast w latach 2008–2010 pracowała jako ekspert klubu poselskiego Sojuszu Lewicy Demokratycznej (pierwotnie klubu Lewica). Przez trzy lata była szefową gabinetu politycznego przewodniczącego SLD Grzegorza Napieralskiego, a w 2010 członkinią jego sztabu wyborczego w wyborach prezydenckich. W wyborach parlamentarnych w 2011 bezskutecznie kandydowała do Sejmu z ramienia SLD. Od 2012 do 2014 była konsultantem w Narodowym Banku Polskim. 9 stycznia 2015 została zatwierdzona przez zarząd SLD jako kandydatka tej partii na prezydenta RP w planowanych na ten rok wyborach. Jest bezpartyjna. Ma na swoim koncie epizodyczne role w produkcjach telewizyjnych i filmowych, tj. w Los Chłopacos (2003), Czego się boją faceci, czyli seks w mniejszym mieście (2003) i Lokatorzy (2002). Od 2002 zagrała pielęgniarkę w kilkudziesięciu odcinkach serialu Na dobre i na złe. W 2014 prowadziła program Atlas świata w TVN24 Biznes i Świat. 9. JANUSZ PALIKOT DATA I MIEJSCE URODZENIA: 26 PAŹDZIERNIKA 1964, BIŁGORAJ WYKSZTAŁCENIE: WYŻSZE FILOZOFICZNE ZAWÓD: POSEŁ NA SEJM RP PARTIA: TWÓJ RUCH STRONA INTERNETOWA: PALIKOT2015.PL Janusz Palikot – polski przedsiębiorca, polityk, działacz opozycyjny, poseł na Sejm V, VI i VII kadencji. Studiował na Wydziale Filozofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Jest absolwentem Uniwersytetu Warszawskiego, na którym obronił w 1986 pracę magisterską zatytułowaną Transcendentalna jedność apercepcji u Kanta. W okresie studiów zajął się handlem, a na początku lat 90. prowadzeniem działalności gospodarczej. W czerwcu 2005 ogłosił wstąpienie do regionalnych struktur Platformy Obywatelskiej w Lublinie. W wyborach parlamentarnych wystartował do Sejmu z listy PO, zdobył 26 275 głosów i uzyskał mandat poselski. W sprawie domniemanego finansowania jego kampanii wyborczej przez podstawionych ludzi, w tym emerytów i studentów, w Prokuraturze Okręgowej w Radomiu było prowadzone śledztwo, zostało ono umorzone w 2009, a następnie wznowione. Był członkiem prezydium Klubu Parlamentarnego PO oraz Komisji Kultury i Środków Przekazu. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 44 186 głosów. W VI kadencji został członkiem Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej, do 2009 kierował Komisją Nadzwyczajną do spraw związanych z ograniczaniem biurokracji „Przyjazne Państwo”, następnie został jej wiceprzewodniczącym, a w październiku 2009 ponownie przewodniczącym (po roku został ponownie odwołany). W tym samym miesiącu wybrany został na wiceprzewodniczącego Klubu Parlamentarnego Platformy Obywatelskiej (funkcję tę pełnił do sierpnia 2010). 2 października 2010 podczas kongresu poparcia swojej osoby zapowiedział rezygnację z członkostwa w PO, w związku z planami założenia własnej partii politycznej oraz złożenie mandatu poselskiego 6 grudnia 2010. Z członkostwa w klubie i partii zrezygnował jednak już 6 października, natomiast mandat poselski złożył dopiero 10 stycznia 2011, dzień po przekazaniu legitymacji poselskiej na licytację WOŚP. 18 października 2010 zostało zarejestrowane wspierające go Stowarzyszenie „Ruch Poparcia Palikota”, a 4 dni później – partia Ruch Poparcia. W związku z możliwością wykreślenia tej ostatniej z ewidencji partii politycznych, z powodu niezłożenia sprawozdania finansowego, złożył wniosek o rejestrację nowej partii Ruch Palikota, która została wpisana do ewidencji 1 czerwca 2011. 2 lipca 2011 został wybrany na przewodniczącego tej partii. W wyborach w 2011 kierowana przez niego partia zajęła 3. miejsce. Sam Janusz Palikot ponownie uzyskał mandat poselski, startując w okręgu warszawskim i otrzymując 94 811 głosów. Został następnie wybrany na przewodniczącego klubu poselskiego Ruchu Palikota w Sejmie VII kadencji. W 2013 założył wspólnie z Aleksandrem Kwaśniewskim i Markiem Siwcem ruch Europa Plus, który stał się stowarzyszeniem i koalicją kilku lewicowych i centrowych ugrupowań politycznych (po wyborach europejskich w 2014, w których nie osiągnęła progu, przestała ona istnieć). W dniach 5–6 października 2013 na nadzwyczajnym kongresie Ruch Palikota przekształcił się w ugrupowanie Twój Ruch, a Janusz Palikot został przewodniczącym nowej formacji. 10. PAWEŁ TANAJNO DATA I MIEJSCE URODZENIA: 17 GRUDNIA 1975 WYKSZTAŁCENIE: WYŻSZE W ZAKRESIE ZARZĄDZANIA ZAWÓD: DORADCA DO SPRAW PRZEDSIĘBIORCÓW PARTIA: DEMOKRACJA BEZPOŚREDNIA STRONA INTERNETOWA: TANAJNO.PL Paweł Tanajno – przedsiębiorca, członek Demokracji Bezpośredniej. Studiował na wydziale prawa UMK w Toruniu. Następnie kontynuował studia zdobywając tytuł na kierunku zarządzanie organizacjami. Uczestniczył w ponad 100 sprawach sądowych obejmujących spory z różnych obszarów prawa. W latach 1995 – 2004 zbudował największą sieć sklepów komputerowych w Polsce, którą ostatecznie sprzedał spółce giełdowej. Obecnie zawodowo zajmuje się doradztwem w kwestiach marketingu internetowego. Trzy lata temu związał się z Demokracją Bezpośrednią. 11. JACEK WILK DATA I MIEJSCE URODZENIA: 17 SIERPNIA 1974, KOCINA WYKSZTAŁCENIE: WYŻSZE PRAWNICZE ZAWÓD: ADWOKAT PARTIA: KONGRES NOWEJ PRAWICY STRONA INTERNETOWA: JACEKWILK.PL Jacek Wilk – członek partii politycznej Kongres Nowej Prawicy (KNP), od dnia 26 października 2013 roku wiceprezes tejże partii. Ekonomista, prawnik, informatyk, z zawodu adwokat i audytor systemów zarządzania bezpieczeństwem informacji. Kształcił się w Szkole Głównej Handlowej (1993-1998) na kierunkach Międzynarodowe Stosunki Gospodarcze i Polityczne oraz Finanse i Bankowość (magisterium w roku 1998), Uniwersytecie Warszawskim (1995-1999) na Wydziale Prawa i Administracji (magisterium w roku 1999) oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim (1997-1999) na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej (specjalizacja: Filmoznawstwo). W latach 1998-1999 kończył Szkołę Międzynarodowego Prawa Podatkowego (poziomy I i II) w Veldhoven (Holandia). W latach 1999–2001 w ramach stypendium Uniwersytetu Erazma w Rotterdamie ukończył na tejże uczelni podyplomowe studia prawnicze (typu LL.M.) z zakresu prawa międzynarodowego oraz prawa Unii Europejskiej (praca dyplomowa w 2001 roku z zakresu międzynarodowego prawa podatkowego). W latach 2001-2005 odbywał aplikację adwokacką przy Okręgowej Radzie Adwokackiej w Warszawie (zdając egzamin adwokacki w roku 2005), zaś w latach 2005-2009 studia doktoranckie w Kolegium Gospodarki Światowej Szkoły Głównej Handlowej (pracuje nad rozprawą doktorską z zakresu ekonomicznej analizy prawa). Od roku 2009 do dnia dzisiejszego studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej (Specjalizacja: Informatyka Stosowana, praca inżynierska z zakresu informatyki śledczej). W maju 2011 roku wstąpił do Kongresu Nowej Prawicy, z ramienia którego ubiegał się w wyborach w 2011 roku o mandat poselski w województwie świętokrzyskim. Pomysłodawca i główny autor Karty Wolności KNP, w tym autor projektu Konstytucji Państwa Polskiego wprowadzającej ustrój prezydencki. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 roku nie uzyskał mandatu na posła do PE z ramienia KNP. ----------------------------- informacje na podstawie portalu ewybory.eu