Jak Jest Z Gwarancją Na Sprzęt? (poważna Sprawa)

[Gregg]

Chcę zakupić dość drogi sprzęt ale mam obiekcje w sprawie gwarancji.

 

Miałem ostatnio troszkę przebojów ze sprzętem Philipsa więc teraz chcę na zimne dmuchać.

To co napiszę może sie niektórym wydawać dziwne ale proszę o uważne przeczytanie i odpowiedź na poniżej zadane pytania. Mam nadzieję że wyniknie z tego jakaś dyskusja...

Podkreślę to co najistotniejsze...

 

Znalazłem takie coś:

 

"Obowiązująca od 1 stycznia 2003r. ustawa z dnia 27 lipca 2002r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu Cywilnego (Dz. U. Nr 141 poz 1176) zwanej dalej ustawą, wprowadza daleko idące zmiany w dotychczasowych przepisach regulujących obrót konsumencki. Przede wszystkim ustawa uchyla wobec stron umowy sprzedaży konsumenckiej przepisy kodeksu cywilnego dotyczące rękojmi i gwarancji (tj. art. 556-581 Kodeksu cywilnego). W miejsce uchylonych przepisów określających odpowiedzialność sprzedawcy z tytułu wad rzeczy ustawa wprowadza pojęcie tzw. odpowiedzialność sprzedawcy z tytułu niezgodności towaru z umową, a także przyznaje konsumentom szerokie uprawnienia z którymi skorelowane są odpowiednie obowiązki sprzedawców, dystrybutorów i producentów towarów konsumpcyjnych. Omawiana ustawa zastąpiła także Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25.06.2002r. w sprawie szczegółowych warunków zawierania i wykonywania umów sprzedaży między przedsiębiorcami a konsumentami (Dz. U. Nr 96 poz 851).

Wprowadzenie powyższych zmian wynikało z konieczności dostosowanie ustawodawstwa polskiego do rozwiązań prawnych przyjętych w Unii Europejskiej w zakresie sprzedaży konsumenckiej, w szczególności do postanowień dyrektywy nr 99/44/WE z 26 maja 1999r. w sprawie niektórych aspektów sprzedaży i gwarancji na dobra konsumpcyjne.

 

Zakres przedmiotowy i podmiotowy ustawy

Ustawa, jak sama nazwa wskazuje dotyczy sprzedaży konsumenckiej. Oznacza to, iż reguluje zasady odpowiedzialności sprzedawcy z tytułu sprzedaży rzeczy ruchomej osobie fizycznej, która nabywa tę rzecz w celu niezwiązanym z działalnością zawodową lub gospodarczą (art. 1.1 ustawy). Z powyższej definicji wynika, iż ustawa nie będzie mieć zastosowania do wszystkich umów sprzedaży, ale jedynie do tych, które mieszczą się w jej zakresie podmiotowym i przedmiotowym.

 

a) zakres podmiotowy

Przepisy ustawy mają zastosowanie tylko do umów sprzedaży, których stroną (kupującym) jest osoba fizyczna, nie posiadająca przymiotu przedsiębiorcy, bądź przedsiębiorcą jest, ale dokonuje zakupu towaru w celu nie związanym z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą. Gdy nabywcą towaru jest spółka prawa handlowego lub inna jednostka organizacyjna, zasady odpowiedzialności sprzedawcy z tytułu zawartej umowy określają przepisy dotychczasowe.

 

B) zakres przedmiotowy

Ustawa reguluje zasady dokonywania transakcji, których przedmiotem jest jedynie rzecz ruchoma z wyłączeniem sprzedaży energii elektrycznej, gazu i wody. A zatem w przypadku zakupu nieruchomości (np. dom, działka) zastosowanie będą miały ogólne przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące rękojmi i gwarancji, nawet gdy stroną umowy będzie osoba fizyczna.

Należy zwrócić uwagę, iż skuteczność ustawy została rozszerzona także na innego rodzaju umowy niż umowa sprzedaży. Zawarcie umowy dostawy, umowy o dzieło lub umowy komisu, której stroną jest konsument i której przedmiotem jest rzecz ruchoma, powoduje obarczenie dostawcy, przyjmującego zobowiązanie do wykonania dzieła lub komisantanta taką samą odpowiedzialnością jak sprzedawcy, albowiem do tego typu umów przepisy ustawy stosuje się odpowiednio.

 

Niezgodność towaru z umową

Termin "niezgodność towaru z umową" jest pojęciem nowym, dotychczas nie występującym w prawie polskim. Zastąpiło ono dotychczasowe pojęcie "wadliwości rzeczy", której wystąpienie warunkowało odpowiedzialność sprzedawcy z tytułu udzielonej gwarancji bądź rękojmi.

 

Rzecz jest niezgodna z umową, jeżeli:

 

a) nie nadaje się do celu, do jakiego tego rodzaju towar jest zwykle używany,

B) gdy jego właściwości nie odpowiadają właściwościom ceciach!ącym towar tego rodzaju

c) gdy nie odpowiada oczekiwaniom nabywcy dotyczącym towarów

 

O ile ocena czy towar posiada właściwe mu cechy i nadaje się do użytku zgodnie ze swoim przeznaczeniem nie wymaga szerszego komentarza, o tyle kryterium "oczekiwania" konsumenta jest pojęciem nieprecyzyjnym. Ustawa zatem konkretyzuje (art. 4 ust 2 ustawy), iż konsument może powziąć wiedzę, co do celu oraz właściwości towaru (jakości towaru) i w oparciu o nią formułować swoje "oczekiwania" przede wszystkim na podstawie składanych publicznie zapewnień sprzedawcy, producenta lub jego przedstawiciela oraz importera, wyrażonych w formie oznakowania towaru lub w formie reklamy. Należy przez to rozumieć wszelkie informacje o towarze zamieszczone na etykiecie lub opakowaniu towaru, ulotce reklamowej, a nawet (moim zdaniem) telewizyjnej czy radiowej kampanii reklamowej. (Jest to istotne novum, albowiem dotychczas sprzedawca, nie ponosił odpowiedzialności za treść przekazu reklamowego, dotyczącego sprzedawanego towaru!). Dopiero zaistnienie sprzeczności pomiędzy tymi danymi a rzeczywistym walorami towaru powoduje odpowiedzialność sprzedawcy z tytułu niezgodności z umową, chyba że sprzedawca wykaże iż zapewniając o cechach sprzedawanego towaru kierował się informacjami uzyskanymi od producenta lub że cecha towaru, o której sprzedawca zapewniał, nie miała wpływu na decyzję konsumenta co do zakupu towaru.

 

Jeżeli natomiast zachodzi konieczność indywidualnego uzgodnienia właściwości towaru ze sprzedawcą, towar jest niezgodny z umową, gdy nie odpowiada podanemu przez sprzedawcę opisowi lub nie ma cechy okazanej próbki lub wzoru bądź nie nadaje się do celu określonego przez kupującego przy składaniu zamówienia.

 

Omawiając pojęcie "niezgodności towaru z umową" należy wspomnieć również o domniemaniu zaistnienia przesłanek odpowiedzialności sprzedawcy za jakość towaru w ciągu 6 miesięcy od daty wydania towaru, wynikającym z art. 4 ust 1 ustawy. Przepis ten stanowi, że jeżeli konsument w w/w. terminie zakwestionuje zgodność towaru z umową, nie musi wskazać przyczyn wystąpienia niezgodności, by móc dochodzić swoich roszczeń. Przyjmuje się, iż w takim przypadku niezgodność towaru z umową istniała już w chwili wydania rzeczy.

 

Obowiązki konsumenta

Jedynym obowiązkiem konsumenta wynikającym expresis verbis z ustawy jest obowiązek poinformowania sprzedawcy o wystąpieniu niezgodności towaru z umową. Zawiadomienie powinno nastąpić w terminie dwóch miesięcy od daty stwierdzenia niezgodności (art. 9.1 ustawy) pod rygorem utraty uprawnień wynikających z ustawy konsumenckiej. Forma zawiadomienia jest dowolna. Najczęściej sprzedawca informowany jest o niezgodności towaru z umową w momencie złożenia reklamacji bezpośrednio przez nabywcę w sklepie, bądź też w chwili otrzymania pisemnego zawiadomienia faxem lub listem. W każdym jednak przypadku należy posiadać pisemne potwierdzenie przyjęcia przez sprzedawcę zawiadomienia, albowiem z dniem powiadomienia sprzedawcy o niezgodności towaru z umową przerwany zostaje bieg przedawnienia roszczeń. Posiadanie np. dowodu nadania listu poleconego z reklamacją może okazać się bardzo pomocne w przypadku ewentualnego sporu ze sprzedawcą.

 

Zmiany w gwarancji od nowego roku 2003

Od 1 stycznia 2003 roku zaczną obowiązywać nowe przepisy o sprzedaży konsumenckiej. Przestają istnieć pojęcia "wada" (to teraz "niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową") i "rękojmia", którą zastępuje "odpowiedzialność sprzedawcy za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową". Oto najważniejsze zmiany dotyczące składania reklamacji.

 

Jeśli po 1 stycznia 2003 roku kupimy rzecz wadliwą, nie będziemy mogli od razu jej oddać i zażądać zwrotu pieniędzy. Najpierw będzie ona naprawiana lub wymieniona na nową. Jeśli naprawa się nie uda, można żądać obniżenia ceny lub zwrotu pieniędzy.

 

Oddanie gotówki nie będzie nam jednak przysługiwało, jeśli usterka zostanie uznana za mało istotną, niemającą wpływu na przykład na działanie sprzętu.

 

Prawo do złożenia reklamacji mamy wówczas, gdy wada nowej rzeczy ujawni się w ciągu dwóch lat (a nie jak dotychczas w ciągu roku) od dnia odebrania towaru od sprzedawcy. Termin reklamacji na rzeczy używane, na przykład z komisu, może być skrócony do roku.

 

Jeśli sprzedawca nie odpowie w ciągu 14 dni na naszą reklamację dotyczącą naprawy towaru lub wymiany go na nowy, będzie to oznaczać, że uznał reklamację. Dowód zakupu

Jeśli żądasz zwrotu pieniędzy za wadliwy towar, musisz mieć dowód zakupu. Najlepszy jest paragon, ale powinien wystarczyć też wyciąg z rachunku karty płatniczej.

Zachowaj paragony za kupione przez siebie prezenty gwiazdkowe.

 

Rzeczy używane

Jeśli kupujesz w sklepie używany towar, masz prawo do reklamacji jego wad z tytułu rękojmi. Nie dotyczy to wady, o której wiedziałeś w momencie zakupu.

 

Towary z przeceny

To że coś zostało kupione na wyprzedaży, nie znaczy, że nie obowiązują prawa konsumenckie. Sprzedawca ma obowiązek przyjąć towar, w którym ujawniła się wada. Jeżeli cena została obniżona z powodu jakiejś wady, to przy takim towarze powinna być czytelna informacja na ten temat i wtedy nie można go reklamować z powodu tej wady.

 

Zwrot zakupów

Od 1995 roku nie obowiązuje już taki przepis. Zwrot kupionego w sklepie niewadliwego towaru, z którego chcesz zrezygnować, zależy od dobrej woli sprzedawcy. Lepiej wcześniej się z nim umówić. Sklep nie ma obowiązku oddać pieniędzy, jeśli po prostu zmieniłeś zdanie, choć w wielu dbających o klientów jest to możliwe.

Jednak gdy kupujesz poza siedzibą firmy (np. przez Internet, za pośrednictwem katalogu, w sprzedaży wysyłkowej, od akwizytora), masz 10 dni, by namyślić się, czy towar Ci odpowiada. Jeśli w tym czasie zrezygnujesz z kupna, możesz go zwrócić.

 

Wymiana

Wymiana zależy od dobrej woli sprzedawcy, tak jak wtedy, gdy chcesz oddać towar bez wad (ubranie musi mieć metkę i być nieużywane). Gdy nie ma go na co wymienić, licz się z tym, że zostaniesz z nietrafionym zakupem.

 

Opakowania

Przepisy dotyczące sprzedaży konsumenckiej o tym nie mówią, choć w wielu kartach gwarancyjnych jest taki zapis. I wtedy trzeba się do tego stosować, chociaż trudno trzymać w domu przez okres gwarancji pudło po telewizorze czy sokowirówce. Sprzęt oddawany do naprawy musi być tak zabezpieczony, żeby po drodze nie uległ uszkodzeniu.

 

Kupowanie od osoby prywatnej

Jeśli kupujesz od osoby prywatnej, która zawodowo nie zajmuje się handlem, na przykład od koleżanki z pracy, nie masz tych uprawnień co konsument kupujący w sklepie, nawet jeśli nie jest to hipermarket, a tylko stragan lub sklepik na rogu. Nie możesz skorzystać z rękojmi, chyba że się tak z koleżanką umówisz.

 

Płacenie kartą

Sklepy same decydują, powyżej jakiej transakcji można u nich płacić kartą. Niektóre ustalają limit bezgotówkowych zakupów. Terminal może przyjąć każdą kwotę powyżej złotówki."

 

Oraz zacytuję odpowiedni dziennik ustaw:

 

"Dz.U. 2002 Nr 141 poz. 1176

Data wydania: 2002.09.05

Data wejścia w życie: 2003.01.01

 

USTAWA

z dnia 27 lipca 2002 r.

 

o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego

Rozdział 1

Sprzedaż konsumencka

Art. 1.

Ustawę stosuje się do dokonywanej w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedaży rzeczy ruchomej osobie fizycznej, która nabywa tę rzecz w celu niezwiązanym z działalnością zawodową lub gospodarczą (towar konsumpcyjny).

Ustawy nie stosuje się do sprzedaży energii elektrycznej, jak również do gazu i wody, chyba że są sprzedawane w ograniczonej ilości lub w określonej objętości.

Ustawy nie stosuje się do sprzedaży egzekucyjnej oraz sprzedaży dokonywanej w postępowaniu upadłościowym albo innym postępowaniu sądowym.

Do sprzedaży konsumenckiej nie stosuje się przepisów art. 556–581 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984).

Art. 2.

Sprzedawca jest obowiązany podać do wiadomości kupującego cenę oferowanego towaru konsumpcyjnego oraz jego cenę jednostkową (cenę za jednostkę miary), chyba że wyrażają się one tą samą kwotą. Przy sprzedaży towaru konsumpcyjnego oferowanego luzem jest wymagane podanie jedynie ceny jednostkowej. Taki sam sposób podawania cen powinien być stosowany w reklamie.

Przy sprzedaży na raty, na przedpłaty, na zamówienie, według wzoru lub na próbę oraz sprzedaży za cenę powyżej dwóch tysięcy złotych sprzedawca jest obowiązany potwierdzić na piśmie wszystkie istotne postanowienia zawartej umowy.

W pozostałych przypadkach, na żądanie kupującego, sprzedawca wydaje pisemne potwierdzenie zawarcia umowy, zawierające oznaczenie sprzedawcy z jego adresem, datę sprzedaży oraz określenie towaru konsumpcyjnego, jego ilość i cenę.

Art. 3.

Sprzedawca dokonujący sprzedaży w Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany udzielić kupującemu jasnych, zrozumiałych i niewprowadzających w błąd informacji w języku polskim, wystarczających do prawidłowego i pełnego korzystania ze sprzedanego towaru konsumpcyjnego. W szczególności należy podać: nazwę towaru, określenie producenta lub importera i kraj pochodzenia towaru, znak bezpieczeństwa i znak zgodności wymagane przez odrębne przepisy, informacje o dopuszczeniu do obrotu w Rzeczypospolitej Polskiej oraz, stosownie do rodzaju towaru, określenie jego energochłonności, a także inne dane wskazane w odrębnych przepisach.

Informacje, o których mowa w ust. 1, powinny znajdować się na towarze konsumpcyjnym lub być z nim trwale połączone, w przypadku gdy towar jest sprzedawany w opakowaniu jednostkowym lub w zestawie. W pozostałych przypadkach sprzedawca jest obowiązany umieścić w miejscu sprzedaży towaru informację, która może zostać ograniczona do nazwy towaru i jego głównej cechy użytkowej oraz wskazania producenta lub importera i kraju pochodzenia towaru.

Sprzedawca jest obowiązany zapewnić w miejscu sprzedaży odpowiednie warunki techniczno-organizacyjne umożliwiające dokonanie wyboru towaru konsumpcyjnego i sprawdzenie jego jakości, kompletności oraz funkcjonowania głównych mechanizmów i podstawowych podzespołów.

Na żądanie kupującego sprzedawca jest obowiązany wyjaśnić znaczenie poszczególnych postanowień umowy.

Sprzedawca jest obowiązany wydać kupującemu wraz z towarem konsumpcyjnym wszystkie elementy jego wyposażenia oraz sporządzone w języku polskim instrukcje obsługi, konserwacji i inne dokumenty wymagane przez odrębne przepisy.

Art. 4.

Sprzedawca odpowiada wobec kupującego, jeżeli towar konsumpcyjny w chwili jego wydania jest niezgodny z umową; w przypadku stwierdzenia niezgodności przed upływem sześciu miesięcy od wydania towaru domniemywa się, że istniała ona w chwili wydania.

W przypadku indywidualnego uzgadniania właściwości towaru konsumpcyjnego domniemywa się, że jest on zgodny z umową, jeżeli odpowiada podanemu przez sprzedawcę opisowi lub ma cechy okazanej kupującemu próbki albo wzoru, a także gdy nadaje się do celu określonego przez kupującego przy zawarciu umowy, chyba że sprzedawca zgłosił zastrzeżenia co do takiego przeznaczenia towaru.

W przypadkach nieobjętych ust. 2 domniemywa się, że towar konsumpcyjny jest zgodny z umową, jeżeli nadaje się do celu, do jakiego tego rodzaju towar jest zwykle używany, oraz gdy jego właściwości odpowiadają właściwościom ceciach!ącym towar tego rodzaju. Takie samo domniemanie przyjmuje się, gdy towar odpowiada oczekiwaniom dotyczącym towaru tego rodzaju, opartym na składanych publicznie zapewnieniach sprzedawcy, producenta lub jego przedstawiciela; w szczególności uwzględnia się zapewnienia, wyrażone w oznakowaniu towaru lub reklamie, odnoszące się do właściwości towaru, w tym także terminu, w jakim towar ma je zachować.

Na równi z zapewnieniem producenta traktuje się zapewnienie osoby, która wprowadza towar konsumpcyjny do obrotu krajowego w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, oraz osoby, która podaje się za producenta przez umieszczenie na towarze swojej nazwy, znaku towarowego lub innego oznaczenia odróżniającego.

Art. 5.

Sprzedawca nie jest związany zapewnieniem, o którym mowa w art. 4, jeżeli wykazał, że zapewnienia tego nie znał ani, oceniając rozsądnie, znać nie mógł albo że nie mogło ono mieć wpływu na decyzję kupującego o zawarciu umowy, albo też że jego treść sprostowano przed zawarciem umowy.

 

Art. 6.

Za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową uważa się również nieprawidłowość w jego zamontowaniu i uruchomieniu, jeżeli czynności te zostały wykonane w ramach umowy sprzedaży przez sprzedawcę lub przez osobę, za którą ponosi on odpowiedzialność, albo przez kupującego według instrukcji otrzymanej przy sprzedaży.

 

Art. 7.

Sprzedawca nie odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową, gdy kupujący o tej niezgodności wiedział lub, oceniając rozsądnie, powinien był wiedzieć. To samo odnosi się do niezgodności, która wynikła z przyczyny tkwiącej w materiale dostarczonym przez kupującego.

 

Art. 8.

Jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość towaru zgodnego z umową oraz rodzaj i stopień stwierdzonej niezgodności, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie naraziłby kupującego inny sposób zaspokojenia.

Nieodpłatność naprawy i wymiany w rozumieniu ust. 1 oznacza, że sprzedawca ma również obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez kupującego, w szczególności kosztów demontażu, dostarczenia, robocizny, materiałów oraz ponownego zamontowania i uruchomienia.

Jeżeli sprzedawca, który otrzymał od kupującego żądanie określone w ust. 1, nie ustosunkował się do tego żądania w terminie 14 dni, uważa się, że uznał je za uzasadnione.

Jeżeli kupujący, z przyczyn określonych w ust. 1, nie może żądać naprawy ani wymiany albo jeżeli sprzedawca nie zdoła uczynić zadość takiemu żądaniu w odpowiednim czasie lub gdy naprawa albo wymiana narażałaby kupującego na znaczne niedogodności, ma on prawo domagać się stosownego obniżenia ceny albo odstąpić od umowy; od umowy nie może odstąpić, gdy niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jest nieistotna. Przy określaniu odpowiedniego czasu naprawy lub wymiany uwzględnia się rodzaj towaru i cel jego nabycia.

Art. 9.

Kupujący traci uprawnienia przewidziane w art. 8, jeżeli przed upływem dwóch miesięcy od stwierdzenia niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową nie zawiadomi o tym sprzedawcy. Do zachowania terminu wystarczy wysłanie zawiadomienia przed jego upływem.

Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów określi, w drodze rozporządzenia, dla towarów żywnościowych krótsze terminy zawiadomienia, mając na względzie trwałość tych towarów.

Art. 10.

Sprzedawca odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jedynie w przypadku jej stwierdzenia przed upływem dwóch lat od wydania tego towaru kupującemu; termin ten biegnie na nowo w razie wymiany towaru. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest rzecz używana, strony mogą ten termin skrócić, jednakże nie poniżej jednego roku.

Roszczenia kupującego określone w art. 8 przedawniają się z upływem roku od stwierdzenia przez kupującego niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową; przedawnienie nie może się skończyć przed upływem terminu określonego w ust. 1. W takim samym terminie wygasa uprawnienie do odstąpienia od umowy.

Zawiadomienie sprzedawcy o niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową przerywa bieg przedawnienia. Przedawnienie nie biegnie w czasie wykonywania naprawy lub wymiany oraz prowadzenia przez strony, nie dłużej jednak niż przez trzy miesiące, rokowań w celu ugodowego załatwienia sprawy.

Upływ powyższych terminów nie wyłącza wykonania uprawnień wynikających z niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową, jeżeli sprzedawca w chwili zawarcia umowy wiedział o niezgodności i nie zwrócił na to uwagi kupującego.

Art. 11.

Uprawnień unormowanych w niniejszej ustawie nie można wyłączyć ani ograniczyć w drodze umowy zawartej przed zawiadomieniem sprzedawcy o niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową. W szczególności nie można tego dokonać przez oświadczenie kupującego, że wie o wszelkich niezgodnościach towaru z umową, lub przez wybór prawa obcego.

 

Art. 12.

W przypadku zaspokojenia roszczeń wynikających z niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową sprzedawca może dochodzić odszkodowania od któregokolwiek z poprzednich sprzedawców, jeżeli wskutek jego działania lub zaniechania towar był niezgodny z umową sprzedaży konsumenckiej. Do odpowiedzialności odszkodowawczej stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o skutkach niewykonania zobowiązań.

Roszczenie zwrotne przewidziane w ust. 1 przedawnia się z upływem sześciu miesięcy; staje się wymagalne z chwilą zaspokojenia kupującego, nie później jednak niż w dniu, w którym sprzedawca obowiązany był to uczynić.

Art. 13.

Udzielenie kupującemu gwarancji następuje bez odrębnej opłaty przez oświadczenie gwaranta, zamieszczone w dokumencie gwarancyjnym lub reklamie, odnoszących się do towaru konsumpcyjnego; określa ono obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w przypadku, gdy właściwość sprzedanego towaru nie odpowiada właściwości wskazanej w tym oświadczeniu. Nie uważa się za gwarancję oświadczenia, które nie kształtuje obowiązków gwaranta.

Sprzedawca udzielający gwarancji wydaje kupującemu wraz z towarem dokument gwarancyjny; powinien także sprawdzić zgodność znajdujących się na towarze oznaczeń z danymi zawartymi w dokumencie gwarancyjnym oraz stan plomb i innych umieszczonych na towarze zabezpieczeń.

Oświadczenie gwarancyjne powinno być sformułowane zgodnie z wymaganiami określonymi w art. 3 ust. 1 zdanie pierwsze. Jednakże uchybienie tym wymaganiom pozostaje bez wpływu na ważność gwarancji i nie pozbawia kupującego wynikających z niej uprawnień.

W dokumencie gwarancyjnym należy zamieścić podstawowe dane potrzebne do dochodzenia roszczeń z gwarancji, w tym w szczególności nazwę i adres gwaranta lub jego przedstawiciela w Rzeczypospolitej Polskiej, czas trwania i terytorialny zasięg ochrony gwarancyjnej. Ponadto powinno być w nim zawarte stwierdzenie, że gwarancja na sprzedany towar konsumpcyjny nie wyłącza, nie ogranicza ani nie zawiesza uprawnień kupującego wynikających z niezgodności towaru z umową. Rozdział 2

Zmiany w przepisach obowiązujących i przepis końcowy

Art. 14.

W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984) wprowadza się następujące zmiany:

 

po art. 535 dodaje się art. 5351 w brzmieniu:

„Art. 5351. Przepisy niniejszego działu stosuje się do sprzedaży konsumenckiej w takim zakresie, w jakim sprzedaż ta nie jest uregulowana odrębnymi przepisami.”

skreśla się art. 5551;

po art. 605 dodaje się art. 6051 w brzmieniu:

„Art. 6051. Jeżeli umowa dostawy jest zawierana w zakresie działalności przedsiębiorstwa dostawcy, a odbiorcą jest osoba fizyczna, która nabywa rzeczy w celu nie-związanym z jej działalnością gospodarczą ani zawodową, do umowy tej stosuje się przepisy o sprzedaży konsumenckiej.”

po art. 627 dodaje się art. 6271 w brzmieniu:

„Art. 6271. Do umowy zawartej, w zakresie działalności przedsiębiorstwa przyjmującego zamówienie, z osobą fizyczną, która zamawia dzieło, będące rzeczą ruchomą, w celu niezwiązanym z jej działalnością gospodarczą ani zawodową, stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży konsumenckiej.”

po art. 770 dodaje się art. 7701 w brzmieniu:

„Art. 7701. Do umowy sprzedaży rzeczy ruchomej, zawartej przez komisanta z osobą fizyczną, która nabywa rzecz w celu niezwiązanym z jej działalnością gospodarczą ani zawodową, stosuje się przepisy o sprzedaży konsumenckiej.”

Art. 15.

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r"

 

Może i przydługie ale prawdziwe.

Do wszystkich którzy to przeczytali lub nie, są pytania;

1. Jak ma się gwarancja sprzedawcy na 1 rok do przytoczonej przezemnie ustawy?

Według mnie wyraźnie jest napisane że prawo złożenia reklamacji przysługuje przez okres 2 lat a sprzedawcy wystawiając gwarancję na 1 rok łamią tą ustawę.

2. Czy mam prawo do złożenia reklamacji po upływie jednego roku?

Według mnie wszyscy sprzedawcy którzy twierdzą że nie mam takiego prawa, łamią tą ustawę.

3. Jest też punkt o 14 dniowym terminie odpowiedzi. Przeczytać uważnie!!!

Czy po terminie 14 dni od dostarczenia sprzętu jeżeli nie będzie wyznaczonego terminu naprawy mogę rządać wymiany na nowy?

[gnz]

OT: jak ktoś sie zmusi by to przeczytać to niech skomentuje czy zamykamy i co to wogule jest ;] ?

[yahve]

Jak najbardziej dawanie gwarancji na rok jest robieniem ludzi w konia, o ile gwarancja ta nie jest korzystniejsza w swych warunkach od praw nadanych przez w/w ustawe. Jesli sprzet bez naszej winy zepsuje sie w ciagu dwoch lat od zakupu, niezaleznie od gwarancji mozna skorzystac z uprawnien wynikajacych z ustawy. Co wiecej, jesli dostalo sie gwarancje, mozna z niej nie korzystac i domagac sie realizacji uprawnien ustawowych, z pominieciem gwarancji.

 

Jak chcesz wiecej wiedziec, skontaktuj sie z powiatowym rzecznikiem konsumentow.

[Gregg]

OT: jak ktoś sie zmusi by to przeczytać to niech skomentuje czy zamykamy i co to wogule jest ;] ?

1364424[/snapback]

Może tak byś poczekał chwilę???

Przeczytałeś???

Jeżeli tak to napisz cos mądrego a jeżeli nie to przeczytaj i napisz coś mądrego.

A jak nie masz nic do powiedzenia to nie pisz wcale.

Koniec oftopa... ( swoją drogą co za admin co pisze oftopy??? <_<

 

Wracając do tematu.

Jest to ustawa regulująca przepisy odnośnie gwarancji i rękojmi na sprzęt. Jakikolwiek sprzęt.

Chodzi o rozstrzygnięcie pytania czy można wystawiać gwarancję na 1 rok.

Wg tej ustawy powinno się wystawiać gwarancję na 2 lata.

[yahve]

Najwazniejszy cytat z art. 13

 

Ponadto powinno być w nim [dokumencie gwarancyjnym] zawarte stwierdzenie, że gwarancja na sprzedany towar konsumpcyjny nie wyłącza, nie ogranicza ani nie zawiesza uprawnień kupującego wynikających z niezgodności towaru z umową.

[Gregg]

Widzę że kolega obeznany z tematem... B)

No to może opiszę swoją sytuację ze sprzętem Philipsa bo nie została jeszcze wyjaśniona.

 

A więc. Chodzi o słuchawki HP890. Kupiłem je w sierpniu 2003r. Nie wnikam jak się spieprzyły ale serwisant by je przyjął ( po obejrzeniu i stwierdzeniu rodzaju usterki powiedział że tego się nie naprawia tylko wymienia na nowe) ale stwierdził że gwarancja jest na rok.

No i tu się zaczęły schody. Na Karcie Gwarancyjnej ( takiej napisanej w kilku językach pisze że jest 2 lata gwarancji. A na karcie wystawionej przez sklep że jest rok ( Taki niebieski świstek w formacie A4)

No i teraz mam dylemat. Co zrobić z tym fantem???

[kucyk]

gnz -> ale z Ciebie admin :-P fe

[yahve]

Zanies te ustawe do serwisu, pokaz odpowiedni przepis i domagaj sie realizacji przyslugujacych ci praw. Jak beda sie stawiac, skontaktuj sie z rzecznikiem, moze pomoze.

 

Najwieksze wrazenie sadze, ze zrobilbys, gdybys przyniosl numer dziennika ustaw z tekstem ustawy. Powinien byc do dostania, tutaj kliknij a potem na "wydawnictwa drukowane".

Edytowane 2 Kwietnia 2005 przez yahve

[jonathan]

A te dwa lata tycza sie sprzetu Philipsa czy tych wlasnie sluchawek.

Jak w wiekszosci firm sluchawki uznawane sa za akcesoria. I obowiazuje na nie krutsza gwarancja z prostego powodu. Jest to sprzet ktory ulega zluzyciu.

 

Jedno mnie ciekawi yahve.

Jak sprzedawca ma udzielic dwuletniej gwarancji skoro jakis chinol daje rok???

Co kraje azjatyckie badz amerykanskie obchodzi prawo unii europejskiej.

Tego nie potrafie pojac :/

[Gregg]

Widzisz te słuchawki to nie są jakieśtam akcesoria. To jest najwyższy i najdroższy model Philipsa. Gdyby kosztowały 100PLN to bym sobie darował.

Jak już napisałem na karcie wielojęzycznej mam napisane że jest 2 lata (karta podbita przez sklep i napisane na niej że jest na słuchawki) a na karcie tylko po polsku taż podbitej przez sklep mam napisane że rok. Serwis się upiera że jego obowiązuje gwarancja ta na karcie po polsku.

Chyba muszę się udać do rzecznika.

Według mnie serwis się miga... ale pożyjemy zobaczymy.

[yahve]

Widze, ze mnie nie rozumiecie.

 

Gwarancja nie ma NIC wspolnego z uprawnieniami przyslugujacymi bezposrednio na podstawie ustawy. Sprzedawca zobowiazany jest zapewnic wam realizacje uprawnien przyslugujacych wam BEZPOSREDNIO na podstawie ustawy (w poprzednim stanie prawnym nazywalo sie to rekojmia, obecnie jest to odpowiedzialnosc z tytulu niezgodnosci towaru z umowa).

 

Moze wam oprocz tego udzielic gwarancji, ale nie macie obowiazku z niej korzystac ani sprzedawca nie ma prawa wymuszac na was stosowania warunkow gwarancji ZAMIAST realizacji uprawnien z ustawy.

 

Towar sprzedawany jest w Polsce i stronami umowy jest kupujacy i polski sprzedawca, a nie chinski producent, ktory nia ma tu nic do gadania. W Polsce obowiazuje prawo polskie, a sprzedawcy jako profesjonalisci maja szczegolny obowiazek postepowania zgodnie z tym prawem.

 

Podobnym robieniem z ludzi idiotow jest moj ulubiony napis, ze po odejsciu od kasy reklamacje nie beda uwzgledniane. Jest to oczywista kpina z prawa. A to, ze jest to kpina powszechnie stosowania nie znaczy, ze komentowana ustawa nie obowiazuje, tylko ze sprzedawcy maja ja w d... i konsumenci jak najbardziej maja prawo z tym walczyc. Dlatego z uporem maniaka polecam kontakt z rzecznikiem konsumentow albo z jakas organizacja reprezentujaca interesy konsumentow.

[jonathan]

Gregg skontaktuj sie z Philipsem.

Nieraz duzo lepiej jest zalatwiac wszystko u producenta niz u sprzedawcy.

Wiadomo trwa to dluzej, ale przynajmniej zalatwisz sprawe

[Gregg]

Gregg skontaktuj sie z Philipsem.

Nieraz duzo lepiej jest zalatwiac wszystko u producenta niz u sprzedawcy.

Wiadomo trwa to dluzej, ale przynajmniej zalatwisz sprawe

1364940[/snapback]

Sam wpadłem na taki pomysł. Jest jedno małe ale...

Na stronie Philipsa jest coś takiego jak pomoc. Za każdym razem sprowadza się ona do podania adresu najbliższego serwisu lub do działu obsługi klienta (numer telefonu). Nie można napisać maila bo nie podadzą żadnego adresu.

[costi]

To zadzwon do Obslugi Klienta. Z reguly latwiej cos zalatwic telefonicznie niz mailem.

[Złoty]

Jak sprzedawca ma udzielic dwuletniej gwarancji skoro jakis chinol daje rok???

No właśnie według tej ustawy obowiązek naprawy/wymiany na nowy uszkodzonego towaru spada na sprzedawcę a nie producenta. Właśnie dlatego sprzedawcy tak bardzo bronią się przed przyjęciem reklamacji według tych warunków, a nie gwarancji producenta - przynosi im to duże straty, bo teraz będą musieli Ci zwrócić kasę za te słuchawki, a nie odzyskają jej od philipsa. Dlatego też kontakt z philipsem nie ma sensu, bo przepisy obowiązują Ciebie i ten konkretny sklep, w którym je kupiłeś. Do złożenia reklamacji wystarczy dowód zakupu.

[yahve]

Juz o tym pisalem, tylko jakos nikt chyba tego nie rozumie...

[Gregg]

Juz o tym pisalem, tylko jakos nikt chyba tego nie rozumie...

1365552[/snapback]

No dobra ja to rozumiem. Tylko co mam zrobić skoro sklep ani serwis nie chce sprzętu przyjąć... :mur: Podać ich do sądu??? Chyba tylko to mi pozostanie... :sad:

[yahve]

Mozesz to zrobic, ale autentycznie poszukaj u siebie powiatowego rzecznika konsumentow, od tego jest zeby ci pomoc w takim przypadku, teoretycznie przynajmniej.